Κοραλλένια 5

Αφού η Ανυπομονησία έφυγε...
Οι γοργόνες μαζί με την Κοραλλένια...περίμεναν κάποιος να τους πεί...
...τι γίνονταν στο μέρος τους...
Ήρθε η νύχτα...τα αστέρια άναψαν και είχαν ... ένα δυνατό φώς...
...σαν προβολέας...
Ξάφνου...παρουσιάστηκε...ένα ουράνιο τόξο...
Τύλιγε τον ουρανό ... σαν μεταξωτή χριστουγεννιάτικη κορδέλα...
Εμφανίστηκε μπροστά τους η Αισιοδοξία...
Όμορφη με το λαμπερό της βλέμμα...
Τους είπε- Για να φύγει ο Χειμώνας ... και η Άνοιξη να΄ρθει...πρέπει η ψυχή να ευφρανθεί...
Τότε οι γοργόνες...άνοιξαν το μαγικό βιβλίο της σοφίας...
...να ερμηνεύσουν...τα λεγόμενα της Αισιοδοξίας...
Βρήκαν...το ξόρκι που επίσης έλεγε...ότι πρέπει πρίν ψιθυρίσουν ... τα μαγικά αυτά λόγια...να χαμογελάσουν...
Οι γοργόνες και η Κοραλλένια...ένωσαν τα χέρια τους...χαμογέλασαν με όση δύναμη είχαν...
και άρχισαν να λένε ...το μαγικό ξόρκι...
Τότε εμφανίστηκε η Χαρά...
Λουσμένη στο φώς...
Όλες μαζί άρχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν...΄
Ώσπου...ο Ήλιος ...άρχισε να ξεπροβάλλει...μέσα απ΄τα γκρίζα σύννεφα...
Ο Χειμώνας ... φοβήθηκε την τόση ακτινοβολία...που περιέβαλε εκείνο το μέρος...
Δεν άντεχε τόση θέρμη...
Μάζεψε τα σύννεφα...τη βροχή...το χιόνι...τους ανέμους...
...και άρχισε να τρέχει...
Τα λουλούδια ξανάνθισαν...
Η Άνοιξη άρχισε να χορεύει ανάμεσα τους...
Η Ευτυχία άπλωσε το χέρι και τράβηξε την Κοραλλένια στο μέρος όπου
μεγάλωσε...
Δεν είχε να φοβάται....τίποτα πια...
Το μέρος της Κοραλλένιας...ονομάστηκε Κοραλλένιο νησί...
Οι γοργόνες ...κολυμπούσαν χαρούμενες...ανάμεσα στα κύματα της γαλάζιας θάλασσας...
Η Αγάπη και η Στοργή αγκάλιασαν την Κοραλλένια...
...και αυτό θα ήταν για πάντα...
ΤΕΛΟΣ
Aφιερωμένο ...με όλη  μου την αγάπη...σε όλα τα μοναχικά παιδάκια αυτού του κόσμου...
(σύντομα η επόμενη ιστορία "Το τριαντάφυλλο του έρωτα")