Ο Πρίγκιπας και η Νεράιδα της Αγάπης

Ο Πρίγκηπας και η Νεράιδα της Αγάπης..

Ήτανε μια φορά και έναν καιρό ένας Πρίγκηπας που του άρεσε να ταξιδεύει σε μακρινές θάλασσες και να ακούει το τραγούδι των γαλάζιων κοχυλιών, που έβγαζαν μια απίστευτη μουσική και γαλήνευαν την ψυχή.

Είχε και έναν χάρτη φτιαγμένο με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έψαχνε να βρεί την Αγάπη..

Ένιωθε στην καρδιά του κάτι απαλούς χτύπους..που δεν ήταν οι δικοί του..γιατί αυτοί του ψιθυρίζαν..ψάξε με..ψάξε με..υπάρχω για σένα..

Ώσπου..μια μέρα είδε απο μακριά να ξεπροβάλει ένα νησί..

-Είναι κανείς εκεί; φώναξε δυνατά..

Όσο το πλησίαζε κάτι τον τράβαγε εκεί και οι χτύποι στην καρδιά του..τώρα ψιθυρίζαν..είμαι εδώ.. είμαι εδώ... για σένα..κάνε ένα βήμα ακόμα και με βρήκες..

Ο Πρίγκηπας βρέθηκε στις όχθες του νησιού..

Αυτό το μέρος δεν υπήρχε σε κανένα χάρτη.

Ήταν φτιαγμένο μόνο για εκείνον, αλλά δεν το γνώριζε.

Εκλεκτός της μοίρας..

Πατώντας δειλά δειλά το πόδι του στην χρυσαφένια άμμο,

τον περίμενε ένα μπουκάλι ΄που μέσα περιείχε αστερόσκονη..ροδοπέταλα..και ένα σημείωμα.

Ένα αηδόνι..του είπε κελαιδόντας..

-Ανοιξε το..για σε' είναι γραμμένο.. με δάκρυ γλυκό της προσμονής και της Αγάπης που θα βρείς..

Έτσι ο Πρίγκηπας τράβηξε το χαρτί που ήταν τυλίγμενο με μια ροζ ολομέταξη κορδέλα και άρχισε να το διαβάζει..

Έγραφε..

-Καλώς όρισες..εδώ που πάντα άνηκες..

Απορημένος και αφάνταστα περίεργος ο Πρίγκηπας..προχώρησε πιο πέρα..για να δει τι υπήρχε..

Δεν πίστευε στα μάτια του.

Αντί για δάσος όπως θα περίμενε να δει,με όλα εκείνα τα περίεργα πλάσματα που συνήθως  υπάρχουν και πολλές φορές επικίνδυνα που κρύβονται εκεί και καιροφυλαχτούν για κανένα θήραμα..

Βρέθηκε μπροστά σ΄εναν τεράστιο και υπέροχο ευωδιαστό κήπο..

Γύρω γύρω η θάλασσα σαν γιορτινή γιρλάντα..τριαντάφυλλά..γιασεμιά..γαρδένιες..παιώνιες..όσμανθοι..ορχιδέες και τι λογής λουλούδι..δεν υπήρχε εκεί μέσα..

Η μυρωδιά τους ήταν τόσο έντονη και μοναδική που ένα αίσθημα απίστευτης ευφορίας,

σ΄έκανε να νιώθεις.. απέραντη ευτυχία..

-Πόσο ευλογημένος τόπος..  σκέφτηκε ο Πρίγκηπας... που  νόμιζε..ότι ονειρεύεται..

Απ΄το βάθος ακούστηκε το κελάρυσμα του νερού μιας λιμνούλας που μέσα χόρευαν τα νούφαρα..σαν μπαλαρίνες με τις χρυσοκέντητες πουέντ τους και δυο ερωτευμένοι κύκνοι ένωναν τα ράμφη τους και σχημάτιζαν μια καρδούλα..

Τότε..εμφανίστηκε μια Νεραίδα..χαμογέλασε και είπε στον Πρίγκηπα..δείχνοντας τους..

-Το ξέρεις  ότι οι κύκνοι ζευγαρώνουν μ΄έναν σύντροφο για πάντα;

-Έπειτα του ζήτησε να κάνει ένα ακόμα βήμα..για να μπορέσει να κρατήσει το χέρι του σφιχτά..

Τον κοίταξε στα μάτια και του είπε..

-Σε περίμενα..έσενα περίμενα πάντα..η καρδιά μου σε οδήγησε εδώ..Πρίγκηπα μου..

Άκουγες το χτύπο της μέσα σου..ένιωθα ότι ένιωθες..

Θα είμαι για πάντα δίπλα σου..για να σε προστατεύω..να σε φροντίζω τρυφερά.. στα εύκολα και στα δύσκολα..και να σου χαρίζω ατέλειωτη Αγάπη..γιατί αυτό είναι τ' 'ονομα μου..

Του έδωσε ένα ολόγλυκο κερασένιο φιλί..και μ΄αυτόν τον τρόπο σφραγίστηκε

η αιώνια ένωση..του Πρίγκηπα και της Νεράιδας της Αγάπης...Σαν εκείνη των κύκνων...και έμειναν για πάντα μαζί..για να θυμίζουν σε όλους ότι υπάρχει Αληθινή Αγάπη..όταν η πίστη συντροφεύει την ελπίδα..και ένας χτύπος της καρδιάς ..μπορεί να ακουστεί δυνατά στην ψυχή ενός ανθρώπου που είναι με μαγικό τρόπο προορισμένος..να ενωθεί με έναν άλλον..στη ζωή..στο αέναο..στα παραμύθια..

Απ΄την συλλογή παραμυθιών" Της καρδιάς τα παραμύθια" 2015

Anais Zolie

H όμορφη μπαλαρίνα και το χρυσό παιχνιδόκουτο 1

Η μαγική πένα...θα αφήσει να ξεχυθούν λέξεις μαγικές ...πάνω στο χαρτί...
Θα μας διηγηθούν την ιστορία της όμορφης μπαλαρίνας του χρυσού παιχνιδόκουτου...


                                                           1

Σε ένα παλαιοπωλείο κάπου στα σκονισμένα υγρά σοκάκια της παλιάς αγοράς του κέντρου της πόλης.
Υπήρχε ένα μαγικό ολόχρυσο παιχνιδόκουτο...
Μέσα του στριφογύριζε χαρούμενα...χορεύοντας ...μια όμορφη μπαλαρίνα...
Φορούσε μια ρόζ σατέν φορεσιά με χρυσαφένια σιρίτια και λαμπερές ασημένιες πουέντ...
Ο ιδιοκτήτης του παλαιοπωλείου...είχε βάλει το σκαλιστό χρυσό αυτό κουτί...στην προβολή της
βίτρινας...
Οι περαστικοί... όταν περνούσαν απο εκεί...στέκονταν και χάζευαν το παιχνιδόκουτο σαν μικρά παιδιά...
Όμως ήταν κάτι που δεν μπορούσε να το αποκτήσει ο καθένας...κόστιζε πολλά χρήματα...
και έτσι μόνο το κοιτούσαν...
Ώσπου...μια μέρα έτυχε να περάσουν απ΄αυτό το μικρό στενό...μια καλοντυμένη κυρία με το σύζυγο της...που έψαχναν ένα ιδιαίτερο δώρο για τα γενέθλια της μονάκριβης κόρης τους...
Οι  απαλές νότες που έβγαιναν απ΄το παιχνιδόκουτο ... τυλίγαν ρυθμικά τα αυτιά ...με το νοσταλγικό ήχο τους.. που.σαν σε παιδικό νανούρισμα θύμιζε απ΄τα χείλη κάποιας νεραίδας...
Η γυναίκα τράβηξε ΄με δύναμη απ΄το χέρι τον άντρα της και τον έσυρε σχεδόν μέσα στο μισοσκότεινο παλιατζίδικο...
Η μυρωδιά της πολυκαιρίας που έβγαινε μέσα απ΄τα αντικείμενα που ήταν προς πώληση...ήταν ιδιαίτερα έντονη...
Ένα παλιό σχεδόν ξεχαρβαλωμένο γραμμόφωνο , έπαιζε μια παλιά μελωδία...ένα νοσταλγικό τανγκό...κάποιας περασμένης...σκονισμένης...δεκαετίας ...που πέρασε και άφησε αμέτρητες αναμνήσεις...στο ημερολόγιο του χρόνου...που τρέχει σαν άνεμος...στο αέναο των καιρών...
Τα χέριας της γυναίκας ...απλώθηκαν με κατεύθυνση το παιχνιδόκουτο...λες και ήθελε να το αρπάξει
απ΄τη βιτρίνα...να μην της το πάρει κανείς...
Η έκφραση της έμοιαζε σαν να είχε βρεί  κανένα θησαυρό...
- Κυρία μου...το συγκεκριμένο κομμάτι αξίζει μια περιουσία...δεν το αγγίζει κανείς...της φώναξε
ενοχλημένα ο παλαιοπώλης...μπαίνοντας μπροστά στη βιτρίνα να την εμποδίσει...ώστε να μην πιάσει
το χρυσό πολύτιμο κουτί...
- Σας ζητώ συγνώμη ...για αυτόν τον παρορμητισμό της συζύγου μου...είπε ο άντρας και συνέχισε...πόσο κοστίζει παρακαλώ; μας ενδιαφέρει να το αγοράσουμε...
-Είναι ακριβό έχει 3.500 χιλιάδες είπε ο παλαιοπώλης κοιτώντας κάπως απορημένα και λιγάκι
δύσπιστα...τον άντρα που έλεγε ότι ήθελε να προβεί στην αγορά του χρυσού μελωδικού κουτιού...
Γιατί με τόση οικονομική δυσχέρεια που υπήρχε...κανείς δεν διέθετε τα χρήματα για να το αποκτήσει...
-Κάντε το ...σε συσκευασία δώρου...παρακαλώ...με πολύχρωμη κορδέλα...είπε με ενθουσιασμό
η γυναίκα...
Ο σύζυγος έβγαλε το μάτσο με τα χιλιάρικα απ΄το πορτοφόλι του...και πλήρωσε...
Ο παλαιοπώλης με τη σειρά του ...μέτραγε και ξαναμέτραγε όλο χαρά τα χρήματα...
Το χρυσό παιχνιδόκουτο ...επιτέλους είχε πουληθεί....
Στη βιτρίνα στη θέση του χαρούμενου εκείνου ΄πανάκριβου κουτιού...μπήκε ένα ψηλό βάζο...μεγάλης αξίας...σπάνια αντίκα...όπως έλεγε το ταμπελάκι του...
Κανείς δεν σταματούσε όμως απ΄έξω πια...να χαζέψει τη βίτρινα  του παλαιοπωλείου...
Το χρυσό παιχνιδόκουτο ήταν πια ένα δώρο γενεθλίων...είχε γίνει μια τυλιγμένη έκπληξη...ανάμεσα
σε πολύχρωμα ΄περιτυλίγματα και μεταξωτές κορδέλες...(συνεχίζεται)"Τα παραμύθια της μαγικής πένας" 2014
Αnais Zolie
 

Ο Αη Βασίλης και ο Απόλλων το μαγικό ελάφι...

3
Ο Γιαννάκης...κοίταξε έκπληκτος...πίσω του...και τι να δεί...
Ένα όμορφο δυνατό ελάφι...
...με κάτι μεγάλα μάτια...σχεδόν ανθρώπινα...
Το ελάφι ...τον πλησίασε και του είπε...
...με λένε Απόλλωννα...
Ανέβα...να  ξεκινήσουμε το συναρπαστικό ταξίδι...
...στον κόσμο των Χριστουγέννων...
Προορισμός ο Αη Βασίλης...
Ο Γιαννάκης...με ένα σάλτο...ανέβηκε στον Απόλλωνα...
το ελάφι...
και αρχίσανε...να πηγαίνουν γρήγορα...τόσο γρήγορα...
που η Θορυβούπολη...έμοιζε...σαν θέα απο καρουζέλ...
Πέρασαν πάνω από το σπίτι του...
απ΄τα σπίτια των φίλων του...
Ο Γιαννάκης ...ήταν τόσο χαρούμενος...
που είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπο του...
ένα τεράστιο χαμόγελο...
-Είναι φανταστικά ...έλεγε και ξαναέλεγε...
Όμως...κάποια στιγμή...το χαμόγελο ...χαμήλωσε...την
ένταση του...βλέποντας...αυτά τα φτωχά παιδάκια...
απο εκεί ψηλά...
να περπατούν στις λάσπες...χωρίς παπούτσια...
να προσπαθούν να ζεσταθούν...κουρνιάζοντας...
σαν τρομαγμένα περιστέρια...
και ψάχνοντας ...στους κάδους των σκουπιδιών...
για κάποιο ...πεταμένο παιχνίδι...
που κάποιο άλλο παιδί...απλά είχε βαρεθεί...
Τελικά οι μεγάλοι είχαν δίκιο...
Υπήρχαν αυτά τα παιδάκια...
Τα μάτια του...γέμισαν μικρές σταλαγματιές απο δάκρυα...
και φώναξε στον Απόλλωνα...
-Μαγικό ελάφι...κάνε όσο πιο γρήγορα μπορείς...
να βρούμε τον Αη Βασίλη...
σε λίγο θα χτυπήσει δώδεκα...
πρέπει να του πούμε...
που θα βρεί ...αυτά τα παιδάκια...
Ο Απόλλωνας όμως...είπε στον Γιαννάκη...
Θα πρέπει να κάνουμε μια στάση...
-Που θα πάμε μαγικό ελάφι;...ρώτησε ο Γιαννάκης με απορία...
Ο Απόλλων ...το μαγικό ελάφι...δεν απάντησε...παρά με ένα μεγάλο
άλμα ...που έκανε...με τα λεπτά και μακριά του ποδαράκια του...
Βρέθηκαν σε ένα μεγάλο σαν δάσος πάρκο...
...είχε και άλλα ελάφια...τσιντσιλά...΄μικρά ρακούν...
περήφανα πολύχρωμα παγώνια...
Εκεί ήταν ένα πέτρινο  σπιτάκι...που μέσα βρίσκονταν...η βοηθός του Αη Βασίλη...
η Ζωρζέτ... που έφτιαχνε κάτι μαγικές μαρμελάδες...
Ο Απόλλων προέτρεψε...τον Γιαννάκη... να δοκιμάσει απ΄τη μαγική μαρμελάδα...
για να πάρει δύναμη...
ώστε να μπορέσει ...να δεί τον Αη Βασίλη...
Η μαρμελάδα ...είχε ένα ωραίο κόκκινο χρώμα...
ήταν φτιαγμένη από γλυκά μυρωδάτα βατόμουρα...
Ήταν η μαρμελάδα της αγάπης...
Όποιος ...έτρωγε μια κουταλιά από αυτή...τη μαγική
μαρμελάδα...αγαπούσε όλο τον κόσμο...
Σε λίγο ...μέσα από το πάρκο ...ακούστηκε...
ένα δυνατό χλιμίντρισμα...απο τάρανδους...
και σούρσιμο ...απο μεγάλα εντυπωσιακά ...
στολισμένα ...με ροζ...γαλάζιες...και λευκές μεταξωτές κορδέλες...
ήταν γεμάτα ...απο πακέτα με δώρα...
Μια μπάσα και επιβλητική φωνή ακούστηκε να λέει...
-Χο,χο,χο...Καλά Χριστούγεννα...Γιαννάκη...
Ο Γιαννάκης.... δεν πίστευε...στα μάτια του...
Είχε μπροστά του...ολοζώντανο τον Αη Βασίλη...
Ήταν μεγαλόσωμος...με κάτασπρα γένια...
κόκκινα ρούχα...και κόκκινο σκούφο...με
μια μικρή άσπρη κόκκινη φουντίτσα...
να κρέμεται πότε...εδώ και πότε εκεί...
-Είχε και ένα μεγάλο σάκο...για να βάλει...
μέσα τα δώρα...που θα άφηνε ...έξω απο κάθε σπίτι με παιδάκια...
Ο Γιαννάκης τον κοίταζε...έκθαμβος...
είχε μείνει άφωνος...
...νόμιζε ότι ήταν όνειρο...
...η συνάντηση του ... με τον Αη Βασίλη...
Σε λίγο ...ο Αη Βασίλης...τον ρώτησε...
-Γιαννάκη...γιατί ήθελες τόσο να με βρείς;...
...ποιά η επιθυμία σου;...
-Nα ...Αη Βασίλη...εκεί στη Θορυβούπολη...
που ζω...υπάρχουν κάτι παιδάκια...που
σε έχουν ανάγκη...
Δεν έχουν τίποτα...και τα Χριστούγεννα...
θα είναι στεναχωρημένα...αν δεν πας...
...και συνέχισε...εγώ θέλω...φέτος το δώρο μου...
να το δώσεις σ΄αυτά τα παιδάκια...
Ο Αη Βασίλης...γέλασε τρανταχτά...
και του είπε...για την αγάπη...που έδειξες...
για τα άλλα παιδάκια...
Θα πάρεις ως ανταμοιβή ...το δώρο που ήθελες...
να δώσεις για τα άλλα παιδάκια...
Το αξίζεις...για την τόσο καλή σου ...πράξη...
Έτσι...ο Αη Βασίλης...με το έλκυθρο του ...
και ο Γιαννάκης με τον Απόλλωνα το μαγικό ελάφι...
πέταξαν ...πάνω απ΄τις γειτονιές της Θορυβούπολης...
Βρέθηκαν...στα παιδάκια ...που είχαν τόση ανάγκη...
αυτά τα δώρα...
Μοίρασαν ...ζαχαρωτά... παιχνίδια...ολοκαίνουργια ρούχα...
Γέμισε η Θορυβούπολη...από χαρούμενες παιδικές φωνούλες...
...γέλια και κάλαντα...
Καλά και ευτυχισμένα χριστούγεννα...
"TΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΑΓΙΚΗΣ ΠΕΝΑΣ"  2013  Αnais Zolie




 

O Αη Βασίλης και ο Απόλλων το μαγικό ελάφι...

2

Όταν βράδυασε και τα αστέρια...άρχισαν δειλά δειλά...
...να εμφανίζονται...
Ο Γιαννάκης ... ΄κοίταξε τον ουρανό...
...εκεί κάπου παράμερα...
καθόνταν ...ένα μικρό αστεράκι...
...που του χαμογέλασε...
και σε λίγο...βρίσκονταν έξω απ΄το παράθυρο του...
-πως σε λένε; τον ρώτησε το αστεράκι...
-Γιαννάκη...απάντησε εκείνος...
-Γιατί είσαι θλιμμένος; ξαναρώτησε το αστεράκι...
-Να... έχω ακούσει απο τούς μεγάλους...ότι κάτι παιδάκια
εκεί έξω...δεν έχουν...ούτε παιχνίδια...ούτε φαγητό...ούτε
ρούχα να ζεσταθούν...που κάνει παγωνιά...
και ήθελα...να βρώ τον Αη Βασίλη ... να του πω...
να μην φέρει ...φέτος τα χριστούγεννα ...δώρο σε μένα...
...να το πάει ...στα άλλα παιδάκια που δεν έχουν...
-Κλείσε τα μάτια σου...και πες τρείς φορές...τη φράση...
Αγάπη για όλους...αποκρίθηκε το αστεράκι...
Έτσι και έγινε...
Ο Γιαννάκης... είπε τρείς φορές...τη φράση που του είπε
το αστεράκι...
Ξάφνου...
Νιφάδες χιονιού...άρχισαν να χορεύουν στον ουρανό...
Χριστουγεννιάτικες μελωδίες...ξεχύθηκαν...πλημμύρισαν...
μέσα απο μαγικά κουτιά ... με μπαλάρινες που χόρευαν...
...ο μικρός τυμπανιστής...ένα μαγικό βιολί...χαρούμενα αντηχούσαν...
Παραμονή Χριστουγέννων...και όλα μπορούν ... να συμβούν...
Εκεί ...που ο Γιαννάκης... συνεπαρμένος έβλεπε όλα αυτά τα θαυμάσια και
συνάμα φανταστικά ...να γίνονται γύρω του ...
ακούστηκε μια φωνή να λέει...
-Γιαννάκη...ανέβα και ξεκινάμε...στον Αη Βασίλη να πάμε...
 
Anais Zolie 2013  "τα παραμύθια της μαγικής πένας"