Ήτανε μια φορά και έναν καιρό ένας Πρίγκηπας που του άρεσε να ταξιδεύει σε μακρινές θάλασσες και να ακούει το τραγούδι των γαλάζιων κοχυλιών, που έβγαζαν μια απίστευτη μουσική και γαλήνευαν την ψυχή.
Είχε και έναν χάρτη φτιαγμένο με τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έψαχνε να βρεί την Αγάπη..
Ένιωθε στην καρδιά του κάτι απαλούς χτύπους..που δεν ήταν οι δικοί του..γιατί αυτοί του ψιθυρίζαν..ψάξε με..ψάξε με..υπάρχω για σένα..
Ώσπου..μια μέρα είδε απο μακριά να ξεπροβάλει ένα νησί..
-Είναι κανείς εκεί; φώναξε δυνατά..
Όσο το πλησίαζε κάτι τον τράβαγε εκεί και οι χτύποι στην καρδιά του..τώρα ψιθυρίζαν..είμαι εδώ.. είμαι εδώ... για σένα..κάνε ένα βήμα ακόμα και με βρήκες..
Ο Πρίγκηπας βρέθηκε στις όχθες του νησιού..
Αυτό το μέρος δεν υπήρχε σε κανένα χάρτη.
Ήταν φτιαγμένο μόνο για εκείνον, αλλά δεν το γνώριζε.
Εκλεκτός της μοίρας..
Πατώντας δειλά δειλά το πόδι του στην χρυσαφένια άμμο,
τον περίμενε ένα μπουκάλι ΄που μέσα περιείχε αστερόσκονη..ροδοπέταλα..και ένα σημείωμα.
Ένα αηδόνι..του είπε κελαιδόντας..
-Ανοιξε το..για σε' είναι γραμμένο.. με δάκρυ γλυκό της προσμονής και της Αγάπης που θα βρείς..
Έτσι ο Πρίγκηπας τράβηξε το χαρτί που ήταν τυλίγμενο με μια ροζ ολομέταξη κορδέλα και άρχισε να το διαβάζει..
Έγραφε..
-Καλώς όρισες..εδώ που πάντα άνηκες..
Απορημένος και αφάνταστα περίεργος ο Πρίγκηπας..προχώρησε πιο πέρα..για να δει τι υπήρχε..
Δεν πίστευε στα μάτια του.
Αντί για δάσος όπως θα περίμενε να δει,με όλα εκείνα τα περίεργα πλάσματα που συνήθως υπάρχουν και πολλές φορές επικίνδυνα που κρύβονται εκεί και καιροφυλαχτούν για κανένα θήραμα..
Βρέθηκε μπροστά σ΄εναν τεράστιο και υπέροχο ευωδιαστό κήπο..
Γύρω γύρω η θάλασσα σαν γιορτινή γιρλάντα..τριαντάφυλλά..γιασεμιά..γαρδένιες..παιώνιες..όσμανθοι..ορχιδέες και τι λογής λουλούδι..δεν υπήρχε εκεί μέσα..
Η μυρωδιά τους ήταν τόσο έντονη και μοναδική που ένα αίσθημα απίστευτης ευφορίας,
σ΄έκανε να νιώθεις.. απέραντη ευτυχία..
-Πόσο ευλογημένος τόπος.. σκέφτηκε ο Πρίγκηπας... που νόμιζε..ότι ονειρεύεται..
Απ΄το βάθος ακούστηκε το κελάρυσμα του νερού μιας λιμνούλας που μέσα χόρευαν τα νούφαρα..σαν μπαλαρίνες με τις χρυσοκέντητες πουέντ τους και δυο ερωτευμένοι κύκνοι ένωναν τα ράμφη τους και σχημάτιζαν μια καρδούλα..
Τότε..εμφανίστηκε μια Νεραίδα..χαμογέλασε και είπε στον Πρίγκηπα..δείχνοντας τους..
-Το ξέρεις ότι οι κύκνοι ζευγαρώνουν μ΄έναν σύντροφο για πάντα;
-Έπειτα του ζήτησε να κάνει ένα ακόμα βήμα..για να μπορέσει να κρατήσει το χέρι του σφιχτά..
Τον κοίταξε στα μάτια και του είπε..
-Σε περίμενα..έσενα περίμενα πάντα..η καρδιά μου σε οδήγησε εδώ..Πρίγκηπα μου..
Άκουγες το χτύπο της μέσα σου..ένιωθα ότι ένιωθες..
Θα είμαι για πάντα δίπλα σου..για να σε προστατεύω..να σε φροντίζω τρυφερά.. στα εύκολα και στα δύσκολα..και να σου χαρίζω ατέλειωτη Αγάπη..γιατί αυτό είναι τ' 'ονομα μου..
Του έδωσε ένα ολόγλυκο κερασένιο φιλί..και μ΄αυτόν τον τρόπο σφραγίστηκε
η αιώνια ένωση..του Πρίγκηπα και της Νεράιδας της Αγάπης...Σαν εκείνη των κύκνων...και έμειναν για πάντα μαζί..για να θυμίζουν σε όλους ότι υπάρχει Αληθινή Αγάπη..όταν η πίστη συντροφεύει την ελπίδα..και ένας χτύπος της καρδιάς ..μπορεί να ακουστεί δυνατά στην ψυχή ενός ανθρώπου που είναι με μαγικό τρόπο προορισμένος..να ενωθεί με έναν άλλον..στη ζωή..στο αέναο..στα παραμύθια..
Απ΄την συλλογή παραμυθιών" Της καρδιάς τα παραμύθια" 2015
Anais Zolie
